De vrouwen die een nieuwe hardloopcultuur ontwikkelen in India

Op 10 mei 2025 was Dhamija samen met haar 25-jarige dochter Niharika een van de meer dan 3.000 vrouwen die meededen aan de Mumbai-editie van de Nike After Dark Tour, een unieke nachtelijke wedstrijd van 10 kilometer alleen voor vrouwen, langs de iconische plekken van de stad. Volgens Dhamija "is hardlopen in het donker ongewoon in India. Waar ik woon zijn er een paar kleine nachtelijke evenementen waar we veilig kunnen hardlopen. Maar verder kan ik het me niet voorstellen, zelfs niet lopend. Het is het gevoel dat je iets wat normaal zou moeten zijn, niet kunt doen.

Hoewel de After Dark wedstrijd tot op heden de grootste 10K-wedstrijd voor dames van India is, is het een teken van een grotere beweging. In heel India trekken vrouwen de schoenen aan om hun lichaam en de straat op te eisen. Van joggen bij zonsopgang tot hardlopen 's avonds, het gaat om meer dan fitness: het gaat om vrijheid, zelfbeslissingsrecht en vriendschap.

Hoewel ze zegt dat het vooruitzicht 42,2 km te moeten trainen intimiderend kan zijn, is een kop koffie of een ontbijt met haar medehardlopers een beloning die groot genoeg is om die zware inspanning te leveren. "Er is ook het aspect van verantwoordelijkheid. Als je je vriendin hebt verteld dat je de volgende ochtend met haar gaat hardlopen, kun je haar niet in de steek laten. Je moet opstaan."

Hardlopen wordt vaak gezien als een individuele sport. Het ondersteuningssysteem is echter allesbehalve dat, ongeacht of je traint met vriendinnen of totale onbekenden. Dhamija beschrijft de vrouwen die ze in het begin bij het hardlopen heeft ontmoet, als mensen die nu goede vrienden zijn en die elkaar in voor- en tegenspoed weten te vinden. "Ik denk dat er een natuurlijke, onuitgesproken band ontstaat wanneer je met een andere vrouw hardloopt", zegt ze. "Je kunt overal over praten. Het kan erg persoonlijk of privé zijn en de andere vrouw begrijpt het gewoon. Ik heb tijdens het hardlopen zoveel gesprekken over de menopauze (nog altijd een stilgezwegen onderwerp) gehad met vrouwen die volslagen vreemdelingen voor me waren. Ja, je kunt over koetjes en kalfjes praten, maar ook over dingen die je echt aan het hart gaan."

De voordelen van hardlopen zijn fysiologisch en emotioneel. "Je ziet veel hardloopmislukkingen, ondanks alle geleverde inspanningen", vervolgt Dhamija, die momenteel een evenwicht probeert te vinden tussen haar taken als mantelzorger voor haar oude vader en een fulltime baan als leiderschapscoach en medeoprichter van een HR-adviesbureau. "Hoe ga je goed met die mislukkingen om? Er is dat gevoel zo hard je best te hebben gedaan en dan het resultaat te moeten accepteren. Dat is de grootste les die ik van hardlopen heb geleerd, naast geduld."

Naast diepe inzichten en een hervonden gevoel van community, geeft hardlopen je ook de gelegenheid je stad met een frisse blik te zien, zoals bij het ontstaan van een psychogeografie (met afstemming van ogen, geest en voeten), iets waarin de 30-jarige Mishti Khatri, een marathontrainer uit Mumbai en Nike Run Coach, zich goed kan vinden. Hoewel de eerste twee kilometer altijd pijnlijk zijn voor Khatri, die ging hardlopen om de angst die ze er in haar kindertijd voor had te overwinnen, vindt ze snel haar ritme. "Het leek me voorheen altijd onmogelijk. Maar nu is hardlopen voor mij zoiets als meditatie in beweging. Het is voor mij een gelukzalige ruimte, ik sluit de wereld buiten", zegt ze. "Halverwege mijn run komt de zon op. Ik voel dat ik een anders razend drukke stad op een andere manier ervaar. Als ik soms langs mijn hardlooproute rijd, ben ik verbaasd dat ik die afstand helemaal heb gerend. Door het hardlopen voel ik me meer verbonden met mijn stad."

Khatri doet momenteel een Ph.D. over duurprestaties, de menstruatiecyclus en nitraten, met als doel bij te dragen aan wetenschappelijk onderzoek dat uitsluitend gericht is op vrouwelijke atleten in India. Ze heeft deelnemers aan de After Dark Tour 10 weken gecoacht. De trainingssessies begonnen met 40 hardlopers en zijn, door van horen zeggen, uitgegroeid tot sessies met meer dan 400 deelnemers, waarvan 60 procent aangaf voor het eerst te hardlopen.

Iedere ronde is gevuld met optimisme. In Mumbai organiseren jonge meisjes hun eigen hardloopclubs en documenteren ze elke run op social media. Veel van hen deden mee aan de Mumbai-editie van de Nike After Dark Tour. Tijdens het evenement kwamen vrouwen van drie generaties bijeen en gingen ze de straat op tijdens een zwoele, maar opwindende avond. "Het geeft zoveel voldoening vrouwen te zien samenkomen om dit te beleven. In de afgelopen weken heb ik hun vertrouwen zien groeien", zegt Khatri. 

Hoewel steeds meer vrouwen in stedelijk India uit alle leeftijdscategorieën en van alle achtergronden de straat opgaan om hun ruimte, kracht en identiteit op te eisen, wijst Dhamija op hindernissen die er nog altijd zijn: een tekort aan veilige, openbare ruimtes, cultureel stigma, verantwoordelijkheden als mantelzorger en weinig vrouwen in coach- of leiderschapsfuncties. Ze gelooft dat zeer lokale community's met vertrouwde gezichten en gedeelde doelen, de cultuur kunnen veranderen. "In Haryana bijvoorbeeld zijn sportende vrouwen niets nieuws. Kijk maar naar de vrouwen die aan worstelen doen", zegt ze. Amateursportprogramma's en zelfs merken kunnen helpen hardlopen op dezelfde manier tot iets gewoons te maken."

Zichtbaarheid is alleen maar het begin. De toekomst van hardlopen in India hangt af van de vraag of het een echt inclusieve beweging kan worden waarin vrouwen niet alleen welkom zijn als deelnemers, maar ook als besluitvormers, coaches en architecten van verandering.

Eén zo'n baanbreker? Nike Run Coach Diljeet Taylor, die voor meer dan 100 All-Americans heeft getraind en optreedt als de Head Coach van de Nike After Dark Tour, waarvan ze het globale trainingsprogramma heeft opgesteld. Als kind van naar Californië geëmigreerde ouders ging Taylor naar een school waar alleen Punjabi werd gesproken. Toen ze hardloopwedstrijden ging doen (en winnen, zelfs van jongens), werd ze eindelijk zichzelf. "Ik groeide op als een jong meisje dat nooit Indiase vrouwen zag sporten. Eigenlijk was ik ontmoedigd", zegt ze. "Het voelde alsof ik als Indiase vrouw geen plek in de sport had." 

Taylor, die nu woont in Utah waar ze de crosscountry- en atletiekteams voor dames uit Divisie 1 van de Brigham Young University coacht, heeft 48 uur gereisd om naar Mumbai te komen voor de After Dark Tour. "Hiermee is voor mij de cirkel rond. En ik ben trots tot die cirkel te behoren", zegt ze. Naast haar officiële verplichtingen voor de After Dark Tour, nam Taylor de tijd om op de wedstrijddag te ontbijten met Dhamija, Matchavel en Khatri, die ze in de voorgaande weken in individuele videogesprekken al had gesproken. Taylor weet dat wat vrouwen ervaren wanneer ze over de eindstreep komen, meer is dan gewoon een overwinning. "Er is een gevoel van dankbaarheid voor wat ze in staat waren te doen, voor het komen opdagen en voltooien waarvoor ze getekend hadden. De meeste mensen denken dat een runner's high de euforie is een bepaalde afstand of snelheid te halen. Maar voorbij de euforie is het dat gevoel van trots op jezelf dat je hebt", vertelt ze.

Dhamija zegt tot slot: "Als je het goed doet, kan hardlopen zich ontwikkelen tot een sterk inclusieve, transformatieve beweging voor vrouwen in India". En wat de pessimisten betreft? Matchavel heeft een advies: "Ik heb geleerd ze te negeren en op mute te zetten, letterlijk en figuurlijk. Het is een rustige overwinning."

Er was niets rustigs aan de After Dark Tour 10K, die zorgde voor opwinding in de straten van Mumbai met een kakofonie aan toejuichingen en het geklepper van sneakers op straat om duidelijk te maken dat Indiase vrouwen een passie hebben voor hardlopen, voor zichzelf en voor elkaar. En niets wijst erop dat ze het rustiger aan willen doen.