De geschiedenis achter Steve Prefontaines 'Signature' atletiekspikes
- 19-9-2025
Op 29 mei 1975 kwam Steve Prefontaine voor de laatste keer in zijn professionele carrière over de finishlijn. Hij werd de winnaar op de 5000 meter en kwam daarbij net anderhalve seconde tekort om zijn eigen Amerikaanse record te breken. Pre droeg daarbij de schoenen die later zijn 'signature' spikes genoemd zouden worden omdat ze voor Pre gemaakt waren met behulp van zijn zorgvuldige productfeedback: de Pre Montreal. De inspiratie voor de naam kwam van de zomerspelen die het jaar daarop in Canada zouden plaatsvinden en waar Pre zou meedingen voor de 5000 meter.
Volgens de geruchten liep Steve Prefontaine vóór de Pre Montreal liever niet in Nike atletiekschoenen omdat hij geen paar kon vinden dat precies goed zat. Zelfs niet de prototypes die Bill Bowerman voor hem had ontworpen. De Pre Montreal was dus misschien wel de eerste Nike schoen die Pre met plezier droeg en de geschiedenis van die schoenen wordt net zozeer gevormd door hoe innovatief ze waren als door het trieste lot van hun naamgever.
Steve Prefontaine gaat de strijd aan in de Nike Pre Montreal spikes in Hayward Field tijdens de Oregon Twilight Meet in 1974.
De Pre Montreal was de eerste competitieve wedstrijdspike met een neus zonder naden of stiksels. De productie ging van start in 1973 maar de schoenen waren pas een jaar later verkrijgbaar voor het grote publiek.
In 1971, tijdens een bezoek aan Japan met Phil Knight om nieuwe Nike samples te bestellen, ging Jeff Johnson, een van Nike's eerste en meest fundamentele medewerkers, aan de slag met spikeplaten die hij bij een distributeur in Duitsland had gevonden.
De Nike Pre Montreal werd gemaakt door een van Nike's eerste medewerkers, Jeff Johnson.
De ontwikkeling was pas klaar in 1973, maar Johnson wilde een plaat met zes spikes onder de neus combineren met een naadloos bovenwerk bij de neus. Daarvoor gebruikte Johnson omgekeerd leer aan de voorkant van de schoenen, een standaard schoenennaad voor de achterkant en verbond die met elkaar met twee stukken nylon.
"Ik wilde die naad wegwerken om het risico op blaren te verkleinen, want soms hebben mensen een lange grote teen en soms hebben ze een lange tweede teen", zei Johnson tegen Nike DNA. "Je weet dus nooit waar de teen tegen de stiksels en overlay gaat schuren."
[Links] In deze brief uit 1973 plaatst Jeff Johnson een speciale bestelling voor 400 paar van deze spikes. [Rechts] In een formulier worden de benodigde materialen voor de kleurencombinatie met rood en blauw beschreven.
Prefontaine had nog geen enkel paar Nike spikes gevonden dat hij comfortabel genoeg vond voor wedstrijden. Ook niet Bowermans nieuwe prototypes.
"Ze waren behoorlijk ruw en inconsistent vanwege het gebruik van oude machines," zei Johnson. De schoenen die Bowerman met de hand maakte tijdens de carrière van Pre waren wat ouderwets. Het waren nog steeds goede schoenen, maar niet de allernieuwste spikes op de baan. Johnson stelde het als volgt: "Je droeg ze uit respect voor Bowerman."
Maar de tijden veranderden. In 1973 studeerde Pre af van de University of Oregon en ondertekende al snel een contract bij Blue Ribbon Sports als de zelfverklaarde National Director of Public Affairs van het bedrijf. Hij liet zelfs zijn eigen visitekaartjes maken. Pre's manier van Nike schoenen promoten hield vaak in dat hij een paar schoenen en een handgeschreven aanbeveling naar een jonge hardloper stuurde. Dat werd in de jaren die volgden een hoeksteen van Nike's marketingstrategie.
Pre was niet bang om input te geven aan Johnson over zijn schoenen. Die laatste maakte gebruik van Pre's feedback om zo tot de Pre Montreal te komen. Prefontaine vertelde aan Johnson dat een naadloze teen comfort zou bieden voor de voeten van hardlopers.
"Pre hoorde bij Nike, maar we hadden niets specifieks voor hem", zei Johnson. "Dit was een heel interessante schoen, dus ik zei: 'Waarom geven we die niet aan Pre?' En welke naam geven we aan een schoen als we die naar Pre willen vernoemen? Pre Montreal!"
Het definitieve design van de spikes kreeg de goedkeuring van Prefontaine. Volgens de regelgeving van de Amateur Athletic Union mochten atleten zich destijds niet officieel verbinden aan producten want dan zouden ze hun status als amateur kunnen verliezen. Toch kon de hardloper niet los worden gezien van deze kleurrijke nieuwe spikes. Niemand kon Pre tegenhouden en Pre was overal. Van 1973 tot die laatste wedstrijd in mei 1975 liep Pre zijn wedstrijden op de Pre Montreal spikes.
De Nike Pre Montreal wedstrijdspikes verschenen eind 1973 voor het eerst in de nieuwe eerste officiële schoenencatalogus van het bedrijf.
De legacy van de Pre Montreal zet zich voort met het Nike International Running pack. De Vaporfly 4 uit deze collectie, de meest recente evolutie van Nike's oorspronkelijke superschoen, brengt een ode aan de Pre Montreal spikes met de memorabele kleurencombinatie van rood en blauw en een visuele afwerking die is geïnspireerd op de combinatie van nylon en suède van het bovenwerk.
Met het Nike International Running pack komt de beroemde hardlooplegacy van Nike samen met moderne designs, waarin we details van klassieke Nike hardloopschoenen verwerken.
