Chloe Covell มาแรงแซงโค้ง
- 15/4/2567
Chloe Covell จำได้แม่นว่าตนเองอยู่ที่ไหนในตอนที่เริ่มคลั่งไคล้การเล่นสเก็ตบอร์ด เธอในวัย 6 ขวบกำลังดูรายการแข่งสเก็ตบอร์ดทางทีวีกับพ่อ ภายในบ้านที่นิวเซาท์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย บุคคลที่ปรากฏบนหน้าจอคือ Nyjah Huston สมาชิกทีม Nike SB ที่กระโดดลงจากบันไดและลงพื้นอย่างมั่นคง แทนที่จะหวาดกลัวท่วงท่านี้ เธอกลับรู้สึกเหมือนโดนสะกด และเธอก็อยากสัมผัสอะดรีนาลีนที่พุ่งพล่านด้วยตัวเอง
ปัจจุบัน Chloe ในวัย 14 ปีได้รับโอกาสเข้าชิงเหรียญรางวัลให้กับประเทศบ้านเกิดในช่วงซัมเมอร์นี้ นับเป็นเวลาเพียง 8 ปีหลังจากที่เธอเริ่มเล่นสเก็ตบอร์ตเป็นครั้งแรก นอกจากนี้ เธอยังเป็นดั่งโฉมหน้าแห่ง Nike SB Day One รองเท้าสเก็ตบอร์ด Nike คู่แรกที่ผลิตขึ้นสำหรับเด็กโดยเฉพาะตั้งแต่พื้นรองเท้าจรดส่วนบน รองเท้าแบบนี้เองที่ Chloe ปรารถนาจะได้ใส่ในตอนที่เธอเพิ่มเริ่มหัดเล่น ในบทความนี้ เราจะไปฟังกันว่าสาวน้อยมหัศจรรย์คนนี้อยากจะบอกอะไรกับตัวเองในวัย 6 ขวบ และบอกอะไรกับเด็กๆ ทั้งหลายที่เริ่มเล่นสเก็ตบอร์ต
การเติบโตมาในย่านที่มีวัฒนธรรมสเก็ตบอร์ดดีๆ สำคัญมาก ทวีดเฮดส์ [เมืองชายฝั่งในนิวเซาท์เวลส์] มีสวนสาธารณะหลายแห่งในท้องถิ่นซึ่งเหมาะกับนักสเก็ตบอร์ตมือใหม่ แถวบ้านเรามีลานสเก็ตบอร์ดอยู่ 2 แห่งคือ Tugun และ Pizzey ซึ่งเป็นลานมาตรฐานสำหรับการแข่งขัน หนูเริ่มเล่นสเก็ตบอร์ดในลานนั้นตลอดเวลา พอได้เห็นใครทำท่ายากๆ ก็ยิ่งรู้สึกอยากฝึกให้เก่งขึ้นอีก พออยากพักบ้างก็เปลี่ยนไปเล่นพวกสกิมบอร์ด ว่ายน้ำ โต้คลื่น หรืออะไรก็ตามที่เป็นกิจกรรมกลางแจ้ง หนูโตมากับกิจกรรมพวกนี้ทั้งหมดเลย
ชุมชนสเก็ตบอร์ดคอยสนับสนุนกันได้ดีมาก ผู้คนมากมายช่วยให้หนูเป็นนักสเก็ตบอร์ดอย่างทุกวันนี้ได้ พ่อกับแม่คือคนสำคัญที่สุดสำหรับหนูเลย พี่สาวเองก็คอยเอาใจช่วยและยินดีกับหนูเสมอ ยังมี Geoff Campbell [ผู้จัดการทีม Nike SB Australia] อีกคนที่ช่วยหนูไว้เยอะมากๆ รวมไปถึงนักสเก็ตบอร์ดคนอื่นๆ ในทีมแถวบ้าน ทั้ง Tommy Fynn, Eli กับ Beau Waterson, Yo Wuoti แล้วก็ Jaxon Passey ทุกคนต่างก็เป็นนักสเก็ตมากฝีมือที่ทำให้หนูอยากเล่นสเก็ตอย่างเต็มที่ Momiji Nishiya กับ Rayssa Leal คือนักสเก็ตบอร์ดคนโปรดของหนู แต่พวกเขาก็เป็นเพื่อนของหนูด้วย สไตล์ของทั้ง 2 คนเท่มากๆ ท่วงท่าลีลาการเล่นก็เจ๋งสุดๆ หนูนับถือพวกเขามากๆ เลย
หนูชอบนะที่ตัวเองตัดสินใจไม่เล่นสเก็ต 1 วันในแต่ละสัปดาห์ หนูจะเล่นสเก็ตทุกวันยกเว้นวันเสาร์ที่ไปตกปลาแทน แค่ไปนั่งชิลๆ ตกปลาสบายๆ มันช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย จะได้ไม่เบิร์นเอาท์น่ะค่ะ
โค้ชไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์มากมายถึงจะช่วยได้ แค่ต้องมาหากันและช่วยโค้ชให้อย่างสม่ำเสมอ หนูชอบที่ได้พ่อเป็นโค้ชให้ เพราะท่านช่วยผลักดันหนูได้อย่างเหมาะสม แล้วก็รู้ด้วยว่าหนูทำอะไรได้บ้าง พ่อช่วยให้หนูพัฒนาขึ้นจริงๆ แม้ท่านจะไม่ได้โตมากับสเก็ตบอร์ดแต่ก็เคยได้ยินมา และท่านก็พยายามทำความเข้าใจในสเก็ตบอร์ดและวัฒนธรรมกีฬานี้ด้วย เวลาเราออกไปถ่ายทำ พ่อเข้าใจดีถึงความสามารถของหนู และเวลาออกไปแข่งขันเราก็ร่วมมือกันได้ดีมาก
อย่าหยุดฝึกทำท่าใหม่ๆ ท่าฟร้อนท์ไซด์ ฟีเบิลส์ [ท่าที่อยู่ตรงกลางระหว่างท่า 50-50 และท่าบอร์ดสไลด์] หนูต้องฝึกอยู่นานมากๆ กว่าจะทำเป็น ตอนหัดแรกๆ หนูไม่ยอมเอนตัวไปข้างหลัง ก็เลยล้มตลอดเวลาเลย พอฝึกไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเข้าใจว่าต้องเอนตัวไปข้างหลังมากๆ และดันบอร์ดให้กระดกขึ้น ตอนนี้มันกลายเป็นท่าประจำของหนูไปแล้วค่ะ
หนูชอบใส่เสื้อผ้าเรียบง่าย แค่ใส่เสื้อยืดเก๋ๆ กับกางเกงขายาวสักตัวก็เรียบร้อยแล้ว Dunk เข้ากับชุดที่หนูใส่เสมอเลย แถม Day One รุ่นใหม่ก็โดนใจมากๆ เป็นหนึ่งในรองเท้าที่ใส่สบายที่สุดเท่าเคยใส่มาเลย แถมยังดูเท่สุดๆ ด้วย
นิยามของชัยชนะสำหรับหนูแตกต่างจากคนส่วนใหญ่นิดหน่อย ใครก็ตามที่ได้ลงแข่งก็นับว่าชนะแล้ว เพราะคุณมาไกลมาก คุณพยายามจนพาตัวเองไปจนถึงจุดนั้นได้ ดังนั้นทุกคนจึงเป็นผู้ชนะ แต่บางครั้งก็เป็นเรื่องของโชคนะคะ ทุกคนทุ่มเทกันมาก แต่บางครั้งคุณอาจจะทำผลงานได้สม่ำเสมอกว่าและในวันแข่งทุกอย่างก็ประจวบเหมาะพอดี
เวลาเตรียมตัวแข่ง หนูจะเริ่มจากเรื่องพื้นฐานเสมอ ก่อนจะเอนตัวลงไป หนูจะหายใจเข้าลึกๆ เพื่อตั้งสมาธิกับสิ่งที่กำลังจะทำแล้วก็พยายามอยู่กับปัจจุบัน