• เพื่อชัยชนะ

Victor Wembanyama สร้างตำนานอย่างต่อเนื่อง

Black and white close up of Victor Wembanyama's face. He leans his head to the right, and looks across his shoulder to the camera.Black and white close up of Victor Wembanyama's face. He leans his head to the right, and looks across his shoulder to the camera.
  • 2/8/2567

ในการแข่งขันระดับมืออาชีพเกมที่ 5 ซึ่งนับเป็นเกมเยือนที่ 3 ของเขา Victor Wembanyama คุ้นเคยกับ NBA อย่างรวดเร็ว เขาทำคะแนนได้ 38 แต้ม แย่งรีบาวด์ได้ 10 ครั้ง และบล็อคลูกไปถึง 2 ครั้งในค่ำคืนนั้น เมื่อจบซีซั่น สถิติการบล็อคเฉลี่ยของเขาอยู่ที่ 4 ครั้งต่อเกม นับเป็นอันดับต้นๆ ของลีก 

ตัวเลขที่เกี่ยวข้องกับ Victor ล้วนดูเหนือจริง ส่วนสูงราว 223.5 ซม. ของนักบาสวัย 20 ปีผู้นี้สร้างความกดดันได้ทั่วทั้งคอร์ท ในเกมบุก เขาเล่นได้อย่างลื่นไหลและคล่องตัว ในเกมรับ เขาคนเดียวก็ป้องกันได้สบาย ต่อให้คู่ต่อสู้เลือกทำฟาสต์เบรกก็ต้องยอมให้กับขนาดตัวและสายตาของเขาที่คอยจับจ้อง โดยปกติแล้วการประเมินศักยภาพของนักบาสหน้าใหม่จะเป็นการประเมินความสามารถขั้นพื้นฐาน กล่าวคือประเมินว่าอย่างน้อยที่สุดผู้เล่นดังกล่าวจะทำอะไรได้บ้าง แต่ทันทีที่เขาคนนี้เข้ามาในลีก คำถามก็กลายเป็นว่าขีดจำกัดอยู่ที่ใด หรือมากกว่านั้นคือมีขีดจำกัดหรือไม่ 

ในบทความนี้ Victor จะมาตอบคำถามจากเราว่าต้องทำอะไรเพื่อให้ได้ชัยชนะ ไม่ว่าจะเป็นการก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง การใช้ชีวิตอย่างไร้ความเกรงกลัว และอีกมากมาย


ผมรู้ตัวตั้งแต่เด็กว่าอยากโตไปเป็นมืออาชีพแบบไหน มีหลายสิ่งเลยที่คนในอาชีพอื่นๆ ไม่ต้องคอยกังวล แต่เราต้องทำในฐานะนักกีฬาอาชีพ อย่างการนอนให้พอหลังแข่งติดๆ กันแล้วต้องบินไปอีกไทม์โซน ผมตัดสินใจเลยว่าต้องนอนให้เต็มอิ่มกว่าเดิม พอเริ่มกินมื้อเย็น ก็จะตั้งนาฬิกาปลุกสำหรับเช้าวันถัดไปไว้เลยในมือถือ แล้วคืนนั้นผมก็จะไม่ใช้มือถืออีกเลย 

ผมโชคดีที่สามารถพูดได้ว่าตัวเองแข่งให้กับหลายฝ่าย ตอนสวมเสื้อแข่งทีมชาติฝรั่งเศสนับเป็นหนึ่งในความรู้สึกที่ท่วมท้นที่สุดที่ผมเคยมี ส่วนในลีก NBA ผมก็ผูกพันกับเมืองซานอันโตนิโอ รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของเมือง และพวกเขาก็ต้อนรับผม 

"ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเลิกคิดเอาเองว่าเป้าหมายบางอย่างยิ่งใหญ่หรือทะเยอทะยานเกินไป"

Victor Wembanyama

ผมตัวสูงกว่าทุกคนบนคอร์ทอย่างมากมาทั้งชีวิต เพราะงั้นเวลาที่โค้ชเห็นผมเลี้ยงลูกลอดหว่างขา ทำท่าเฟดอเวย์ หรืออะไรราวๆ นั้น สิ่งแรกที่พวกเขาจะบอกผมก็คือให้เลิกทำ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาผมถูกกดดันให้อยู่ในกรอบ นับเป็นการต่อสู้ที่โหดที่สุดในชีวิตผมเลยละ ถึงตอนนี้ผมจะเป็นอิสระกว่าเมื่อก่อน แต่ผมเชื่อจริงๆ ว่าอิสระในตอนนี้คงไม่มีวันได้มาถ้าผมไม่พยายามต่อสู้กับทัศนคติแบบเหมารวมเหล่านั้น

สิ่งที่ผมอยากบอกเด็กๆ ที่กำลังลำบากกับอะไรบางอย่างก็คือ ผมท้อแท้มากตอนอายุ 12 ตอนนั้นผมชู้ตไม่ค่อยเข้าเลยเวลาลงแข่ง แน่นอนว่าเป็นช่วงที่กำลังโตพอดีด้วย สมัยนั้นผมตัวผอมยิ่งกว่านี้อีก เพราะงั้นก็เลยชู้ตได้ไม่ค่อยสม่ำเสมอเท่าไหร่ถ้าเทียบกับคู่แข่ง ตอนนั้นโค้ชบอกผมว่า "มืออาชีพจะซ้อมเพื่อปัจจุบัน แต่ตอนนี้เธอต้องซ้อมเพื่ออนาคต" 

การได้เห็นเด็กสักคนใส่เสื้อแข่งของผมเป็นอะไรที่พิเศษมาก เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมดูไฮไลต์การแข่งขันของเรา ผมจะชอบดูปฏิกิริยาของผู้ชม แล้วก็จะสังเกตเห็นเด็กที่ใส่เสื้อแข่งของผมโดยอัตโนมัติ มันไม่ใช่สิ่งแรกที่คนเรานึกถึงเมื่อได้เป็นผู้เล่น NBA หรอก แต่พอเห็นอะไรแบบนี้มันก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าเราสามารถสร้างอิทธิพลเชิงบวกต่อคนรุ่นใหม่ได้ผ่านการทำสิ่งที่เรารัก นับเป็นเรื่องที่สวยงามนะครับ 

ผมรู้สึกเศร้าจริงๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นความมุ่งมั่นในหมู่ผู้คน ปกติก็จะเป็นเพราะเอาแต่กลัวและคิดว่า "เราไม่เก่งพอหรอก" แต่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเลิกคิดเอาเองว่าเป้าหมายบางอย่างยิ่งใหญ่หรือทะเยอทะยานเกินไป

ท้ายที่สุดแล้วตัวเรานี่แหละที่จะเป็นผู้ตัดสินว่าเป้าหมายในชีวิตของเราคืออะไร และเราอยากเป็นอะไร การชนะก็คือการทำสิ่งที่สำคัญกับเราที่สุดได้สำเร็จ 

"ไม่น่าจะมีใครคาดหวังในตัวผมมากเท่าที่ผมคาดหวังในตัวเองแล้ว"

ผมอยากช่วยสร้างยุคทองยุคใหม่แห่งวงการบาสเก็ตบอลฝรั่งเศส จะทำแบบนั้นได้ก็ต้องช่วยโปรโมตกีฬานี้ และส่งเสริมให้มันเป็นที่นิยมมากขึ้นในประเทศ เพื่อเยาวชนของเรา สำหรับเหล่านักบาสมืออาชีพในฝรั่งเศส ผมคิดว่าการลงทุนในปัจจุบันยังไม่สอดคล้องกับศักยภาพที่เรามี คำถามก็คือเราจะพัฒนาอาคารสถานที่ยังไง จะเทรนพนักงานยังไงให้ทำงานได้ดีที่สุด เราแค่ต้องพัฒนาให้สอดคล้องกับศักยภาพที่มี และคอยส่งเสริมเหล่าคนเก่งที่เรามีอยู่แล้ว ในวงการบาสเก็ตบอล ฝรั่งเศสนับว่ามีอนาคตสดใสที่สุด

ใครบางคนถามผมว่า ผมทำยังไงไม่ให้ตัวเองดังกว่า Spurs ได้ บอกเลยว่ามันไม่วันเกิดขึ้น ทีมของผมอยากเห็นผมประสบความสำเร็จและทำผลงานได้อย่างเต็มความสามารถ พวกเขาเสียสละเพื่อผมมาเยอะมาก ผมอยากให้ทั้งองค์กรรู้ว่าผมเข้าใจดีถึงสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป บางครั้งมันก็สำคัญที่เรื่องเล็กๆ อย่างการส่งข้อความหรือการต้อนรับสมาชิกใหม่เข้าสู่องค์กร ผมพยายามแสดงให้ผู้คนเห็นว่าสิ่งที่พวกเขาทำมันมีค่า ผมไม่กลัวที่จะดังไปกว่า Spurs หรอก เพราะผมอยากทำให้องค์กรนี้โด่งดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมอยากตอบแทนพวกเขาให้มากที่สุดครับ 

ไม่น่าจะมีใครคาดหวังในตัวผมมากเท่าที่ผมคาดหวังในตัวเองแล้ว เพราะงั้นผมถึงไม่ตื่นเต้นอะไรเวลามีใครยกให้ผมเป็นสุดยอดผู้เล่นแห่งยุค คนกลุ่มเดียวที่ผมต้องพิสูจน์ตัวเองให้เห็นคือโค้ชกับทีมของผม แม้แต่พ่อแม่ยังไม่คาดหวังในตัวผมเลย พวกท่านก็แค่อยากให้ผมมีความสุข เวลาที่ผมไม่อยากเห็นความกดดันเหล่านั้น ผมจะปิดมือถือไปเลย ง่ายๆ แบบนั้นเลยครับ แต่จริงๆ แล้วผมไม่ได้รู้สึกถึงความคาดหวังหรือความกดดันเลย ไม่เคยรู้สึกเลยว่าติดค้างอะไรกับโลกใบนี้ ผมก็แค่เล่นบาสเก็ตบอล

  • แบรนด์แห่งนักกีฬา
  • นิตยสาร
  • ภารกิจ
  • บริษัท
  • ห้องข่าว
      • © 2025 NIKE, Inc. สงวนลิขสิทธิ์