Om terug te kunnen keren naar Tokio, vond Keely Hodgkinson eerst de weg terug naar huis
- 16-9-2025
Als je haar vraagt naar de race waarin ze besefte dat ze thuishoorde tussen de beste halve-mijl-lopers ter wereld, denkt Keely Hodgkinson terug aan haar overwinning tijdens het Britse kampioenschap in 2021. Ze was negentien jaar, noemde zichzelf een outsider en stond tegenover enkele van de beste langeafstandslopers van haar land. Ze had als jonge sporter altijd met bewondering naar hun loopbaan gekeken. Nu, op haar 23ste, heeft de Nike atleet diezelfde status van nationale held bereikt. Ondanks een jaar vol blessures heeft ze momenteel de snelste tijd op de 800 meter, namelijk 1:54,74, en behoort ze tot de kanshebbers voor een gouden medaille in Tokio.
Keely verkeert in goed gezelschap. Het is moeilijk een land te vinden dat zo competitief is op de 800 meter voor vrouwen als het Verenigd Koninkrijk. In 2024 stonden drie van de vijf snelste 800 meter‑tijden voor vrouwen op naam van Britse atletes. Alle drie kwamen ze uit dezelfde race in juli in het Olympisch Stadion van Londen, toen Keely het Britse record vestigde. Die trots op Manchester is een bron van inspiratie die Keely nauw aan het hart ligt, tot en met haar keuze voor trainingsclub M11. Deze is gevestigd in Manchester en is de nieuwste locatie onder de Nike Swoosh TC vlag, met leden zoals Georgia Hunter Bell, Sarah Healy en Erin Wallace. Zoals Keely hieronder vertelt, schuilt er kracht in het herontdekken van je eigen kracht via de plekken die jou gevormd hebben.
Opgroeien in een klein stadje kan je belangrijke kansen geven als je talent en doorzettingsvermogen hebt. Ik ben opgegroeid in een klein plaatsje net buiten Manchester. Voor mij was het een echte plek om op te groeien. Ik kreeg op school zoveel steun. Mensen zagen iets in mij en moedigden me aan om crosscountry te gaan lopen, waar ik voor het eerst mijn liefde voor de sport ontdekte. Ik weet niet of iemand dacht dat ik uiteindelijk het wereldtoneel zou bereiken, maar als je een jong kind bent en opgemerkt wordt door leden van een kleine gemeenschap, krijg je de kans om een passie te ontdekken die je anders misschien nooit zou vinden.
Als ik denk aan wie ik vertegenwoordig als hardloopster, denk ik eerst aan mijn geboorteplaats. Ik ben er best trots op dat ik uit Manchester kom. Het is een van de beste steden ter wereld. En als het aankomt op sport doen we het echt fantastisch. We hebben twee van 's werelds grootste voetbalclubs in één stad. Er komen allerlei topsporters uit Manchester. Ik ben heel blij met wat de stad me heeft geleerd. Een van onze motto's bij M11 is dat we bezige bijen zijn, wat het arbeidsethos van onze stad weerspiegelt.
"Ik ben er best trots op dat ik uit Manchester kom. Het is een van de beste steden ter wereld."
Keely Hodgkinson, Nike atleet, goud op de 800 meter
De eerste plaats halen, is geweldig, maar je moet ook de kleine overwinningen achter de schermen bijhouden die niemand ziet. Als ik terugdenk aan vorig jaar, had ik een paar verschillende doelen: het winnen van de wereldkampioenschappen indoor, het winnen van het EK en ongeslagen blijven. Geen van die doelen werd gehaald, omdat ik maar last bleef houden van mijn hamstringblessure. Plotseling moest ik me richten op kleinere doelen. De spikes aan. En hardlopen maar. Op een tempo die hoort bij de 1500 meter. Nu 800 meter. Dat waren belangrijke kleine overwinningen voor me. Het was niet wat ik wilde, maar soms moet je een stap terug doen en de kleine overwinningen meenemen om bij de grote te komen.
Je coaches kunnen je tot rust maken wanneer je met tegenslagen te maken krijgt. Dit jaar raakte ik vaak gefrustreerd door de blessures. Coach Trevor [Painter] en coach Jenny [Meadows] zijn om veel redenen geweldig, onder andere vanwege hun steun. We hebben zo'n vertrouwensband dat we eerlijke gesprekken kunnen voeren. Het was dit jaar een uitdaging om uit te zoeken wat er aan de hand was met de blessures, vooral na een gouden jaar in Parijs, maar zij geloofden voor de volle honderd procent in mij. Ze raken niet in paniek. Ik dacht bij mezelf: in sommige opzichten zouden we nu toch echt in paniek moeten zijn? Maar zij hebben volledig vertrouwen in mijn kunnen, mijn talent en mijn gedrevenheid. Ze weten dat ze zich geen zorgen hoeven te maken zo lang ik mijn best doe.
Onze teamdynamiek binnen M11 is ontzettend sterk. We kunnen het allemaal goed met elkaar vinden, steunen elkaar, hebben veel ambitie en dagen elkaar uit om het beste uit elkaar te halen. Tijdens het herstel van mijn blessure is het geweldig om teamgenoten zoals Georgia te hebben. Ze presteert fantastisch op de baan. We spelen allemaal in op elkaars sterke en zwakke punten tijdens de verschillende trainingen. Dit jaar zijn er een paar jongens bij ons team gekomen, en ik denk dat ze veel aan ons hebben, als meiden met veel ervaring die op het wereldtoneel hebben gepresteerd. Ik had me geen betere groep mensen kunnen wensen om dag in dag uit mee de baan op te gaan.
"Onze teamdynamiek binnen M11 is ontzettend sterk. We kunnen het allemaal goed met elkaar vinden, steunen elkaar, hebben veel ambitie en dagen elkaar uit om het beste uit elkaar te halen."
Keely Hodgkinson, Nike atleet, goud op de 800 meter
Sommige races hebben het potentieel voor bijzondere tijden. Die race in Londen in 2024, waarin ik het nationale record vestigde, was er één van. Het Olympisch Stadion is een droom om in te lopen. Elke atleet, of je nu Brits bent of niet, houdt van dat publiek, omdat ze weten dat ze er energie en sfeer uit kunnen putten terwijl ze het laatste rechte stuk afleggen. Ik wist dat ik in heel goede vorm was. Dit was de kans om echt alles te geven voor eigen publiek. De nummer 1, 2 en 3 waren Brits. Georgia liep een geweldige race en Erin hielp ons als tempomaker om daar te komen. Het is een race waar ik met trots op terugkijk, zowel voor mij persoonlijk als voor mijn land.
Er waren momenten waarop ik niet eens dacht te kunnen meedoen om de medailles op het WK. Het is een gevecht geweest. Zelfs als ik weer de baan op zou gaan, dacht ik niet dat ik genoeg tijd zou hebben om me voor te bereiden. Daarom ben ik zo dankbaar voor deze reis. Het zou veel voor me betekenen om te winnen in hetzelfde stadion in Tokio waar mijn carrière vier jaar geleden een vlucht nam. Dat ik vier jaar later nog steeds voor de medailles ga, is bijna niet te bevatten. Het laat zien wat voor geweldig team we thuis hebben.