Chloe Covell weet precies waar ze was toen ze door het skateboardvirus werd gegrepen. Ze was zes jaar oud en keek samen met haar vader thuis in New South Wales, Australië, naar een skateboardwedstrijd op tv. Nike SB team skater Nyjah Huston vloog door het beeld, gleed langs een handrail naar beneden en maakte een perfecte landing. Deze gewaagde move schrok haar niet af; integendeel, ze vond het juist fantastisch. Ze wilde deze adrenalinestoot zo snel mogelijk ook zelf ervaren.
Chloe heeft nu, op haar veertiende, al kans op een medaille wanneer ze deze zomer uitkomt voor haar land - acht jaar nadat ze voor het eerst op een skateboard stond. Ook is ze het gezicht van de Nike SB Day One, de eerste Nike skateschoen die speciaal voor kids is gemaakt. Het is de schoen die Chloe zelf graag had willen hebben toen ze net met skateboarden begon. Hier vertelt het fenomeen in eigen woorden wat ze haar zesjarige zelf zou vertellen en wat alle kids overal ter wereld zouden moeten weten voordat ze op een skateboard gaan staan.
Opgroeien in een omgeving met een goede skatecultuur is natuurlijk een pre. Hier in Tweed Heads [een kustplaats in New South Wales] zijn veel parken waar beginners goed kunnen leren skaten. Er zijn twee skateparken bij mij om de hoek: Tugun en Pizzey, een park waar veel wedstrijden worden gehouden. Ik kwam er elke dag en zag hoe skaters allerlei moeilijke tricks deden. Dit motiveerde me om die tricks zelf te leren en er steeds beter in te worden. Het mooie van Tweed Heads is ook dat als je even wat anders wil gaan doen, er zoveel mogelijkheden zijn: je kunt gaan skimboarden, zwemmen, surfen - wat je maar wil. Als kind was ik altijd buiten, altijd actief.
De skatecommunity is enorm behulpzaam. Er zijn zoveel mensen die me hebben geholpen de skater te worden die ik nu ben. Mijn vader en moeder zijn de belangrijkste mensen in mijn leven, en mijn zus is mijn grootste fan; ze moedigt me altijd aan. En niet te vergeten: Geoff Campbell [teammanager van Nike SB in Australië]; hij heeft me enorm geholpen. Andere skaters waar ik mee ben opgegroeid, zijn Tommy Fynn, Eli en Beau Waterson, Yo Wuoti en Jaxon Passey. Stuk voor stuk fantastische skaters waar ik veel van heb geleerd en die me hebben gemotiveerd om steeds beter te worden. Momiji Nishiya en Rayssa Leal zijn mijn favoriete skaters, maar ook mijn beste maatjes. Ze hebben allebei een coole stijl en doen supergoede tricks. Ik kijk erg naar ze op.
Ik vind het fijn om één dag per week even niet te skaten. Ik skate elke dag, behalve vrijdag. Dan vis ik. Gewoon lekker vissen, en chillen. Daar wordt ik rustig van, en zo zorg ik dat ik niet overspannen raak enzo.
Coaches hebben niet per se veel ervaring nodig om toch nuttig te zijn. Ze moeten er voor me zijn, en consequent zijn. Ik vind het fijn dat mijn vader mijn coach is omdat hij me pusht tot op het juiste niveau en weet wat ik kan. Hij heeft me echt vooruit geholpen. Hoewel hij zelf geen skateboardachtergrond heeft, is hij er wel bekend mee en neemt hij er de tijd voor om de sport en cultuur beter te begrijpen. Als we buiten aan het filmen zijn, weet hij wat ik kan en bij wedstrijden werken we goed samen.
Geef nooit op en blijf proberen om nieuwe tricks te leren. Het duurde heel lang voordat ik een frontside feeble [een beweging die ergens tussen een 50-50 en een board slide in ligt] kon doen. Ik bleef het proberen, maar leunde dan niet ver genoeg naar achteren en kwam dus telkens weer op mijn gat terecht. Maar ik bleef oefenen en realiseerde me dat ik met mijn lichaam meer naar achteren moest leunen en mijn board naar voren moest duwen. Nu is het mijn favoriete trick.
Ik hou het graag simpel wat kleren betreft. Geef me een fris, schoon T-shirt en een broek, dan ben ik allang blij. Dunks staan altijd goed bij deze outfit. Maar ik vind de nieuwe Day Ones ook heel mooi. Dit zijn de meest comfortabele schoenen die ik ooit heb gedragen, en ze zien er echt cool uit.
Mijn definitie van winnen is anders dan die van de meeste mensen. Ik vind dat iedereen die meedoet aan een wedstrijd een winnaar is. Je bent er immers en hebt het zover gebracht. Je hebt er hard voor gewerkt om dit niveau te halen, en dat is op zich al een overwinning. En soms is het ook gewoon een kwestie van geluk. Iedereen werkt hard, maar soms ben jij degene die wat consistenter presteert en lukt alles beter.
Als ik me op een wedstrijd moet voorbereiden, begin ik altijd met de basis. Voor ik me afzet en de helling afglijd, neem ik altijd even heel diep adem. Dit helpt me om mijn aandacht volledig naar het moment te halen.