Vijf vragen voor modeontwerper Melitta Baumeister
- 29-10-2025
Melitta Baumeister staat erom bekend dat ze van alledaagse dingen iets buitengewoons maakt. Haar werk laat de grens tussen mode en beeldhouwkunst vervagen; denk aan overdreven designs, handgevormde materialen en onverwachte texturen die bijna lijken te bewegen.
Sinds de lancering van haar gelijknamige label in 2013 is de in New York gevestigde modevernieuwer uitgegroeid tot een van de meest onderscheidende stemmen in hedendaags design met een erkenning van het CFDA/Vogue Fashion Fund als resultaat.
Nu is het tijd om die bijzondere aanpak voor Nike in te zetten. Op 29 oktober zal Baumeister in New York een ervaringsgerichte performance en installatie lanceren voor het eerste hoofdstuk in een langdurige samenwerking met het merk. Ze start met de Nike Vomero Premium. De schoen is vernieuwd qua kleur en zoveel meer, waardoor er een expressieve studie van beweging en perceptie ontstaat. Het resultaat is deels kunstwerk, deels experiment met een volledig menselijk perspectief.
Voor Melitta werd het concept 'Run Like No One' het emotionele hart van de samenwerking. Deze boodschap draait om het opnieuw vinden van plezier in beweging. Voor jezelf, niet voor applaus van anderen of het streven naar perfectie. Elke sneaker in de serie is ondergedompeld in diezelfde filosofie, met subtiele variaties, gelaagde kleuren en zichtbare sporen van de maker.
Ze legt uit dat dit project niet bedoeld is voor het neerzetten van helden. Het draait om het ontdekken van eerlijkheid in beweging, een idee dat haar eigen experimentele aanpak weerspiegelt. Hier deelt Melitta hoe haar samenwerking met Nike tot stand kwam en waarom imperfectie, realisme en speelsheid misschien wel de allerbeste ontwerptools zijn.
"Ik hou van hardlopen omdat het je perceptie van tijd en ruimte beïnvloedt. Het is alsof je bekende plekken opnieuw ontdekt. Plekken worden verbonden met gedachten, die vervolgens overgaan in herinneringen, en het ritme zit in je lichaam, niet in de stopwatch. Hardlopen is een krachtige tool voor creativiteit."
Melitta Baumeister, modeontwerper en Nike collaborator
Hoe heb je de herinterpretatie van de Nike Vomero aangepakt?
Toen Nike me vroeg om een nieuwe kleurencombinatie voor de Vomero te bedenken, was mijn eerste reactie: "We moet het anders doen dan simpelweg de ene kleur voor de andere inwisselen. Het performance-aspect van de Vomero vormde de aanvullende inspiratie. We hadden beweging nodig en iets onverwachts; niet die intimiderende perfectie van een smetteloze sneaker, maar een exemplaar dat mensen op meerdere niveaus op verrassende manieren aanspreekt.
Mijn team en ik hebben het idee van 'gemaakt voor beweging' serieus genomen en daarom zijn we niet achter een scherm gekropen, maar hebben we het project aangepakt zoals bij onze sculpturale jurken: met onze handen en met echte materialen. Het resultaat is een met de hand geverfde sneaker, en daarom is iedere schoen uniek. Dat is wat het publiek meteen zal opvallen bij de Vomero: de lagen met graphics en storytelling die je pas ziet als je er beter naar kijkt. Ik hou van dit interactieve aspect vanuit verschillende afstanden en hoeken. Het zorgt voor diepte en meer ruimte voor het publiek om te ontdekken en de creatie te ervaren.
Waarom heb je ooit gekozen voor mode als expressievorm?
Ik heb altijd al het gevoel gehad dat kleding invloed kan hebben op je leven en hoe je je voelt. Ik voelde me altijd aangetrokken tot mensen die kleding niet alleen gebruikten om hun persoonlijkheid uit te drukken maar ook om hun identiteit vorm te geven. Dat is hoe mijn liefde voor mode is ontstaan.
Ik wist al rond mijn veertiende dat ik van kleding ontwerpen mijn beroep wilde maken. Ik groeide op in een kleine stad waar mode niet echt een rol speelde. Mijn moeder stelde me ooit voor aan een modeontwerper die op bezoek was en zei dat ze 'levens veranderde door mensen te kleden'. Dat is me altijd bijgebleven. Toen ik ouder werd, begreep ik pas echt wat ze bedoelde. Iemands identiteit veranderen of er onderdeel van zijn, fascineerde me enorm.
Hoe heeft je eigen hardloopervaring het concept voor deze performance gevormd?
Beweging is altijd een belangrijk onderdeel geweest van mijn dagelijkse en creatieve leven. Maar nu ik een groeiend bedrijf leid, is het eigenlijk een grotere uitdaging geworden om de tijd en motivatie te vinden, dan om sneller of verder te lopen. Ik weet dat veel van mijn klanten hetzelfde probleem hebben, dus dat was een goed uitgangspunt voor deze samenwerking in het algemeen, en de performance in het bijzonder. Ik hou van hardlopen omdat het je perceptie van tijd en ruimte beïnvloedt. Het is alsof je bekende plekken opnieuw ontdekt. Plekken worden verbonden met gedachten, die vervolgens overgaan in herinneringen, en het ritme zit in je lichaam, niet in de stopwatch. Hardlopen is een krachtige tool voor creativiteit.
Vanaf het begin geeft de performance een goed beeld van hoe we onze projecten aanpakken. In plaats van uitgaan van een vaststaand idee dat in elke ruimte geperst moet worden, bezoeken we verschillende locaties en zoeken we naar hun specifieke karakter, dat we in ons concept willen integreren. Het is een beetje als lopen op een loopband tegenover hardlopen in de stad. Ik geef de voorkeur aan spontaniteit en onvoorspelbaarheid, in plaats van planning en controle. Voor de performance in New York betekende dit dat we alle verborgen delen van de locatie wilden gebruiken, die normaal gesproken alleen als opslag of bergruimte zouden dienen. Sterker nog, dat is hoe de performance begint en hoe we het gebouw betreden. Het resultaat is een opeenvolging van momenten die je meevoeren van humoristisch surrealisme naar verrassend realisme en terug.
Je groeide op in Duitsland en hebt je label opgezet in New York. Komen deze twee plekken terug in je huidige werk?
Zeker, vooral als je kijkt naar werkethos. Toen ik opgroeide in Duitsland voelde ik altijd die drang naar verbetering, de wil om verder te komen en geen genoegen te nemen met wat er is. Een soort ingebouwde rusteloosheid. Duitsers zijn niet gauw tevreden, en ik herken dat in de manier waarop ik mijn werk aanpak. Steeds weer bevragen, verfijnen en ontwikkelen.
Welk verhaal of welk gevoel wilde je met deze performance uitdragen?
We wilden een ervaring creëren die intiem en eerlijk aanvoelt, waarbij je de wereld binnenstapt van iemand die zichzelf niet ziet als hardloper, om dan die verschuiving te ervaren. Het gaat niet om perfectie of de held willen zijn. Het draait om het persoonlijke, soms stille pad richting beweging.
Ik hoop dat mensen iets soortgelijks voelen als ze er doorheen lopen. Het gaat om lopen voor jezelf, en niemand anders. Dat is wat het voor ons betekent: 'Run Like No One'.